Mijn broertje is Autistisch. Hij heeft de vorm PDD-NOS en MCDD. Hier kwamen ze achter toen ik in groep 7/8 zat. Op dat moment was mijn broertje 7/8 jaar oud. Hij werd gigantisch gepest op school door zijn mede klasgenoten omdat hij anders was. Daardoor kwam hij elke dag huilend thuis en waren mijn ouders de hele middag bezig hem weer bij het rechte pad te brengen. En dit begon elke dag weer van voren af aan. Zelf voelde ik me die tijd erg eenzaam, gefrustreerd, boos en verdrietig. Ik was zelf 11/12 jaar oud, moest de cito-toets gaan maken en mijn oma overleed. En daarbij moest ik dit dus voor een groot deel zelf doen omdat mijn broertje zoveel gepest werd. Zijn basisschool vond dat hij maar hele dagen thuis moest blijven omdat ze hem niet meer konden hendelen. Het begon met de woensdag want ach hij was toch altijd al op woensdagmiddag vrij zei de school. Ongeveer een maand later vond de school dat de vrijdag er ook nog wel bij kon. Na veel lange onderzoeken mocht mijn broertje dan eindelijk naar het speciaal onderwijs. Daarna kreeg hij medicatie waardoor hij zichzelf ook vele male beter ging voelen. Voordat hij de medicijnen kreeg kon hij soms onverwacht uit de hoek komen met reacties en kon hij heel boos worden om de kleinste dingetjes. Dat is gelukkig nu een stuk minder zo.

Onder tussen is mijn broertje 15 jaar en doet hij de HAVO waar ik als grote zus super trots op ben!

Heb jij ook ervaringen en wil je die kwijt? Schrijf een reactie in het formulier hieronder.